Het coronavirus zet je leven op zijn kop. Afspraken gaan niet door, je dagritme is anders dan gewoonlijk. Je werkt vaker online en je ziet minder mensen. Misschien heb je veel boodschappen gehamsterd en ga je een tijdje de deur helemaal niet uit. Wat doet dat allemaal met je innerlijke criticus?
In het jaar 1918 werd de wereld ook geteisterd door een pandemie: de Spaanse griep. Sindsdien is er niet zo’n omvangrijke epidemie meer geweest. Grote kans dus dat je zo’n grote verstoring van het dagelijks leven nog niet eerder hebt meegemaakt. Het is even wennen…
Gewoontedier
In deze situatie merk je hoezeer je een gewoontedier bent: je wilt waarschijnlijk het liefst dat alles hetzelfde blijft. Toch moet je nu een heleboel gewoontes veranderen. Anderen geen hand meer geven, langer je handen wassen, hoesten in je elleboog, enzovoort. Dat vergt aandacht, zoiets leer je niet heel gemakkelijk aan.
Je geeft jezelf op de kop
Soms doe je iets verkeerd. Dan geef je bijvoorbeeld per ongeluk iemand een hand om je voor te stellen. De innerlijke criticus kan dan op je nek springen en zeggen: sufferd, denk toch na! Maar gewoontes zijn niet zo gemakkelijk aan- of af te leren. Dus vergeef jezelf en probeer het opnieuw.
Bezorgd
Belangrijk is ook dat je de tijd neemt om de verspreiding van het virus te verwerken. Ben je wat moe, verstrooid, gespannen of in de war? Neem dan rust om je stemming te peilen. Welke emoties roept het virus op? Voel je je angstig, boos of verdrietig? Zijn er mensen in je omgeving waarover je je zorgen maakt?
Heel erg wennen
En dan nog het persoonlijke deel van de verwerking. Je dag heeft nu een andere invulling en een afwijkend tempo. Wat ervaar je door deze verandering van je dagelijks leven?
Welke elementen van het pre-virus-tijdperk mis je het meest en waarom? Waar baal je van in deze nieuwe situatie? Of is het juist een opluchting voor je dat bepaalde dingen niet doorgaan? Dat kan natuurlijk ook.
Druk op thuissituatie
Waarschijnlijk ben je meer met je partner of gezin samen. Dat kan thuis leiden tot irritaties. Erger je je normaal gesproken eenmaal per week aan je kind, dan kun je er gemakkelijk overheen stappen. Maar als je kind je driemaal per dag irriteert, dan kun je wel eens ontploffen.
Wees mild naar jezelf: veranderingen geven stress. Zeg sorry, leg je kind uit dat je niet helemaal in balans bent en zoek samen een oplossing.
Oplossing zoeken
Zelf heb ik veel behoefte aan alleen zijn. Als mijn partner naar het werk is, ga ik thuis kalm mijn eigen gang. Ik werk in mijn kantoor op zolder en doe tussendoor het huishouden. In mijn eigen rustige ritme van eb en vloed.
Nu mijn partner de hele dag thuis is, mis ik de uurtjes waarin ik ongestoord doe wat er in mij opkomt. Hoeveel ik ook van haar houd, soms wil ik een dagje alleen zijn.
We lossen dit op door bijvoorbeeld niet samen te lunchen, maar elk een eigen lunch klaar te maken wanneer we eraan toe zijn. Dat geeft me mijn ruimte alweer een beetje terug.
Hogere werkdruk
Het coronavirus heeft er misschien toe geleid dat je werkdruk veel hoger is dan gewoonlijk. Je moet nieuwe dingen leren, nog meer online werken dan voorheen, improviseren, beslissingen nemen, je planning telkens weer aanpassen.
Nieuwe, andere dingen doen leidt vaak tot een hevige reactie van je innerlijke criticus: ‘Waarom doe ik dit niet sneller?’, ‘Wat stom van mij dat ik dit niet kan’. ‘Ik had dit moeten voorzien.’
Adem uit en wees mild. Je bent in een ongewone situatie. Dat vergt aanpassing.
Had ik maar… was ik maar…
Het virus kan er ook toe leiden dat je innerlijke criticus voortdurend ‘had ik nou maar…’ zegt. ‘Had ik nou maar tijdig extra medicatie aangevraagd bij de apotheek.’ ‘Had ik nou maar eerder een tweede thermometer gekocht.’ ‘Was ik nou maar niet in die trein gaan zitten, want nu heb ik corona-verschijnselen.’
Tja, achteraf gezien weet de innerlijke criticus heel goed wat je had moeten doen. Maar wie kon deze situatie van tevoren helemaal juist inschatten?
Aanvaarden
Ik wens jou en mezelf veel zelfacceptatie en mildheid toe, de komende tijd. Laten we geduld hebben met onszelf en elkaar. Laten we de tijd en rust nemen om de veranderingen te verwerken. En laten we onze wijsheid aanspreken om de realiteit te aanvaarden.